Od ilu metrów wysokości zaczyna się wieżowiec?

Historia wysokich budynków przeznaczonych do użytku ludzi sięga już XVI wieku i rozpoczyna się od odkrycia zastosowania przy konstrukcji żelbetonu i ram stalowych. Jednym z pierwszych, uznawanych za „dziadka wszystkich wieżowców” jest Flaxmill w Shrewsbury w Wielkiej Brytanii. Jakie wymagania względem wysokości musi spełnić budynek, żeby mógł nosić miano wieżowca? Czy prawo polskie lub międzynarodowe reguluje klasyfikację budynków na podstawie ilości pięter?

Wieżowce w przepisach prawa polskiego i międzynarodowego

Rozporządzenie ministra infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie określa i klasyfikuje budynki w zależności od ich wysokości. Rozdział pierwszy, paragraf ósmy wyróżnia:

• budynki niskie nieprzekraczające wysokości 12 metrów nad poziomem terenu, co oznacza, że liczba kondygnacji nadziemnych budynku jest mniejsza bądź równa czterem;

• budynki średniowysokie znajdujące się w przedziale od 12 do 25 metrów, których liczna kondygnacji nadziemnych wynosi minimum 4, a maksimum 9;

• budynki wysokie znajdujące się w przedziale od 25 do 55 metrów, których liczna kondygnacji wynosi minimum 9, a maksymalnie 18;

• wysokościowce, których wysokość przekracza 55 metrów, a liczba kondygnacji jest większa niż 18.

Dziennik Ustaw nie stosuje terminu wieżowiec i nie ma na świecie oficjalnych regulacji prawnych, które klasyfikowałyby ten rodzaj obiektów w przepisach. Natomiast istnieje niepisana reguła zapoczątkowana w Stanach Zjednoczonych, według której wieżowcem można określić budynek o wysokości przekraczającej 150 metrów. Jak wyjaśnia biuro projektowe EC Industria, wszystkie wieżowce są wysokościami, jednak nie każdy wysokościowiec będzie miał odpowiednią wysokość, konstrukcję, wygląd i lokalizację, by móc być określanym jako wieżowiec.

Wyścig w budowie ekologicznych wieżowców

Trend budowania coraz to wyższych obiektów nie maleje. Drapacze chmur powstają nie tylko w Stanach Zjednoczonych i Azji, w której znajduje się aż siedem najwyższych budynków na całym świecie, ale również w Europie, która skupia się zarówno na rozmiarach budynku, jak i jego zeroenergetyczności. Projektanci wieżowców wykorzystują dostępne rozwiązania w zakresie energii pozyskiwanej ze źródeł odnawialnych. Samowystarczalność pod względem energii to priorytet przy budowie obiektów o wielkiej powierzchni użytkowej, do której dąży się, wykorzystując nowoczesne technologie w zakresie wentylacji, ogrzewania oraz regulacją wewnętrznej wilgotności i temperatury powietrza.